(Ξανα)χρωματίζοντας έναν γκρίζο, άψυχο κόσμο
Εικαστικά εξαίσια σουρεαλιστική περιπέτεια (στο ίδιο περίπου στυλ με το πρώτο παιχνίδι της σειράς Discolored, αυτήν τη φορά με προαιρετικούς εχθρούς και bosses) διά χειρός Jason Godbey, στην οποία προσπαθούμε να επαναφέρουμε τα χρώματα σ' έναν κόσμο που μια κακόβουλη οργάνωση τον έχει καταντήσει ολότελα γκρίζο και οριακά άψυχο, δίχως καμιά ζωντάνια και χαρά. Προκειμένου να επιτύχουμε το σκοπό μας, χρησιμοποιούμε χρωματικά πρίσματα και διάφορα κυριολεκτικά/υλικά και μεταφορικά/άυλα εργαλεία και αντικείμενα τα οποία συλλέγουμε στην πορεία. Εκ πρώτης όψεως, οι μηχανισμοί των γρίφων που διαδοχικά συναντάμε δίνουν ίσως την εντύπωση ότι δεν έχουν ιδιαίτερη λογική, αλλά μόλις συλλάβουμε τη δομή του παιχνιδιού και αφεθούμε να μας εμβυθίσει στο σύμπαν των ιδεών του, τα πάντα αρχίζουν να αποκτούν το νόημά τους. Ομολογώ, εντούτοις, πως με μπέρδεψε ελαφρώς η οπτική γωνία (το "βλέμμα της κάμερας") ως προς τους χαρακτήρες που εμφανίζονται στην πορεία και δεν μας συστήνονται παρά υπαινικτικά και αόριστα. Ποιον ακριβώς υποτίθεται ότι "ενσαρκώνει" ο παίκτης; Την κυρία με την κόκκινη στολή, μεταξύ μυστικής πράκτορα και επιστήμονα; Τον νεαρό του οποίου τη φωτογραφία έχουμε από νωρίς ανακαλύψει στο γραφείο; Ή θεωρούμε εξαρχής δεδομένη μια "σιωπηρή" εναλλαγή ανάμεσά τους; Ίσως μου διαφεύγει κάτι, μα είχα την αίσθηση πως δεν υπήρξε η απαραίτητη σαφήνεια στο θέμα αυτό - συν την αιφνίδια μετάβαση από πρώτο σε τρίτο πρόσωπο κοντά στο τέλος. Κατά τα άλλα, πανέξυπνο το κεντρικό εύρημα με το ενδιαφέρον φιλοσοφικό του υπόβαθρο, καθώς και με στιγμές ευφυώς υπόγειου χιούμορ και μετα-στοιχεία που προσωπικά με συνάρπασαν. Μόλις τερμάτισα το Discolored 2 σε Safe Mode ("ασφαλή" λειτουργία, χωρίς τους εχθρούς) και σύντομα θα δοκιμάσω τη Standard ("κανονική").
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μια συνεπτυγμένη εκδοχή του άρθρου αυτού στα Αγγλικά δημοσιεύτηκε στο προφίλ μου στον επίσημο ιστότοπο του Steam (25.11.25) και ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου